Laatste dag Rijkssleutel

Maandag 6 juni 2005


Dit is een mooi gedicht vind ik wel tenminste en vat het gehele programma samen:

"Rijkssleutel... een reis zonder vooraf bekend doel
voortdurend afgaan op je gevoel.

Je hoefde deze reis niet alleen te gaan
altijd had je reisgenoten om je heen staan.

Soms heel diep in jezelf gekeken
met de groep om je heen als warme deken.

Samen vaak gelachen, samen soms gehuild
samen ervaringen en ideeën geruild

Vanuit het "samen" zelf gegroeid
en nog lang niet uitgebloeid.

Aan het eind van de reis meer bagage dan bij de start
en je reisgenoten zijn voor eeuwig gegrift in je hart."

Mardjy Pelt, member of the crew

Op deze slotdag mog je één of meerdere personen meenemen voor het middag-deel. Vooraf had ik niet gedacht dat Beer op mijn vraag "Ga Je Mee?" Ja, zou zeggen. Dat werd het antwoord wel.

Beer was zeer verrast wat wij allemaal besproken hadden en nog steeds doen. Tijdens de meetings. Verrast was ze ook op de positieve reacties die Beer kreeg over mijn persoon, ikzelf ook. In onze subgroep werd me duidelijk gemaakt door Guido dat hij de eerste twee dagen mij niet kon plaatsen, echter na enkele delen begreep Guido het. Er werd gericht aan Beer gevraagd of ik veranderd was / ben naar aanleiding van Rijkssleutel. "Ja in positieve zin" "Er wordt meer gepraat." Kent beter zijn verantwoordelijkheden, kan nog wel beter."

Alle blauw twee leden hadden de partner meegenomen. Jammer dat Maike ziekjes huiswaarts moest keren, en Perla tijdens het sporten op zondag een rugblessure opliep.

En ik? Mag terug kijken op zeer geslaagde busreis, of het comfort class was? Nee, niet altijd spreeksters konden verhalen vertellen over ervaringen in de jeugd jaren, die niemand zou willen meemaken. Herinneringen kwamen bij mij weer op, die ik zo mooi had verstopt.

Voor drie medewerkers uit mijn sub-groep is deze busreis geslaagd geweest zij hebben wat ze wilden. Voor anderen is deze reis aanleiding geweest om door te gaan met...
Persoonlijke Effectiviteits Trainingen, dat is niet PET, that's hard working class.

Van Wim het boek in ontvangst mogen nemen met als titel "De verwonde geest" geschreven door Frank Peretti. Ben er net in begonnen, uitlezen doe ik het, en een stukje erover schrijven op dit blog doe ik ook.

Na afloop lekker gegeten, de crew nodigde ons uit om bij hen aan tafel aan te schuiven. Beer en ik besloten om met ons twee te blijven, mooi moment om een goed hoofdstuk af te sluiten.