Gabriel Marquez

De schrijver Gabriel Marquez heeft zich wegens gezondheidsredenen (lymfeklierkanker) teruggetrokken uit het openbare leven.
De ziekte eist steeds meer zijn tol.

Marquez heeft een afscheidsbrief gestuurd aan zijn vrienden. En dankzij internet is deze brief verspreid.
Deze korte tekst, door een van de meest briljante Zuid Amerikanen van de laatste tijd geschreven, is werkelijk ontroerend en zeer lezenswaardig.

***

Als God een ogenblik zou vergeten dat ik een speelbal ben en hij zou me een stukje leven schenken, zou ik er zoveel mogelijk van genieten.

Mogelijk heb ik niet alles gezegd wat ik dacht, maar een ding is zeker, ik heb wel alles gedacht wat ik heb gezegd.

Ken waarde toe aan de dingen, niet voor wat ze waard zijn, maar voor wat ze betekenen.

Slaap weinig, droom veel, voor elke minuut met gesloten ogen verlies je 60 seconden licht. Ga vooruit wanneer de anderen halthouden, ontwaak wanneer de anderen slapen.

Als God me nog een beetje leven zou gunnen, zou ik me eenvoudig kleden,veel van de zon genieten, en onbedekt blijven, niet alleen mijn lichaam, maar ook mijn geest.

Mensen zou ik tonen hoe ze er naast zitten als ze denken dat wanneer ze, als ze ouder worden, niet meer verliefd kunnen worden, terwijl ze juist ouder worden door niet meer verliefd te worden.

Een kind zou ik vleugels geven, maar hij moet wel zelf leren vliegen.

De ouderen leren we dat de dood niet met de ouderdom komt, maar met de vergetelheid.

Zoveel dingen heb ik van jullie, mensen, geleerd ik heb geleerd dat iedereen op de top van de berg wil zijn, terwijl het werkelijke geluk te vinden is in hoe je de steile helling beklimt.

Ik heb geleerd dat wanneer een pasgeborene met zijn vuistje voor de eerste keer een vinger van zijn vader aanraakt, hij hem voor altijd gevangen heeft.

Ik heb geleerd dat een mens alleen het recht heeft op een ander neer te kijken om hem de hand te reiken om op te staan.

Er zijn zoveel dingen die ik nog van jullie had kunnen leren, maar die nergens meer voor zullen dienen, want zodra ik me wegstop in deze koffer, zal ik jammer genoeg overleden zijn.

Zeg altijd wat je voelt, en doe wat je denkt.

Als ik zou weten dat vandaag de laatste dag zou zijn dat ik je slapend zou zien, zou ik je stevig omhelzen en tot de Heer bidden dat hij over je ziel waakt.

Als ik zou weten dat dit de laatste minuten zijn dat ik je zie, zou ik tegen je zeggen ik hou van je, in plaats van domweg te veronderstellen dat je dat toch wel weet.

Altijd is er een morgen in het leven die ons een nieuwe kans geeft om de dingen goed te doen, maar als ik me vergis en vandaag is de laatste dag die ons rest, zou ik je willen zeggen hoeveel ik van je hou, en dat ik je nooit zal vergeten.

Voor niemand, jong of oud, is morgen zeker. Vandaag kan de laatste keer zijn dat je je geliefden ziet. Wacht niet langer, doe het nu, want als morgen nooit meer komt, betreur je zeker de dag dat je niet de tijd hebt genomen voor een glimlach, een omhelzing of een kus omdat je te druk was met een wens in vervulling te laten gaan. Koester hen die je liefhebt, zeg hen duidelijk hoezeer je ze nodig hebt, hou van ze en behandel ze goed.

Neem tijd om te zeggen excuus, pardon, dankje wel en alle woorden van genegenheid die je kent.

Je zal niet herinnerd worden voor je geheime gedachten. Bidt voor kracht en wijsheid om ze te uiten. Toon aan je vrienden en geliefden hoe belangrijk ze voor je zijn.

Stuur deze brief aan wie je wilt.

Als je het vandaag niet doet, zal morgen hetzelfde zijn als gisteren. Als je het nooit doet doet het er ook niet toe. Het moment is nu.